να ΄σαι καλά και χωρίς εμένα. Τα πιο ανούσια πράγματα.
Βρε μήπως είμαι κατά βάθος μια κυράτσα;;;
Μοναξιά μου όλα και τα φώτα της Λάρισας ,λίγο πριν γυρίσω, θολά πίσω από το μούσκεμο από την βροχή κινούμενο τζάμι
ναιαιαιαιι! ας μην ήταν αλλιώς, ας ήταν ακριβώς έτσι όπως ήταν. Θα έχει καλή συνέχεια.
συνεχίζω συνεχίζω συνεχίζω. το αναπάντεχο. το ροζ με γαλάζιο και πορτοκαλί και μοβ και μπλε.
και βόλτες στην Αθήνα. Και τσιγάρα στην ξύλινη βεραντοταράτσα. και να μετράω πάλι τα φώτα του Λυκαβηττού . Να πιω πάλι την ντεσπεράντος παρέα με τους χαζούς μάγους.
και να ξυπνήσω πάλι, να κοιτάξω έξω και να νομίσω πως είμαι σε άλλη διάσταση. Πως είμαι στην Νάρνια. Να βλέπω τόσο άσπρο και ας έχω αφήσει πίσω μου ένα μπλε που τείνει έντονα από τότε να γίνει μαύρο.
και μετά να πάρω πάλι τις ανηφόρες και τα ποδήλατα. Να ξημερώσω στην λίμνη κοιτάζοντας ψηλά τα κοπάδια από τα κοράκια.
και να προσθέτω κι άλλα μπαρ στην λίστα "Μη πας ΠΟΤΕ ξανά εκεί ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ" κάθε φορά που γύριζε το κεφάλι μου ακόμα κι αν ήμουν ξάπλα και ακούνητη.
και να πάθω ταχυκαρδία ΚΑΘΙΚΙ!!!!!!!!! μέσα στον ύπνο μου, για τις μαλακίες σου. ΚΑΘΙΚΙ!!!!!
και να ρουφάω από τον ναργιλέ μου και να πνίγομαι γιατί δεν χωράει άλλο μέσα ο καπνός.
και να παίρνω τα λεωφορεία τα χαράματα και να κοιτάζω έξω να χαράζει.