Το όνειρο που σε έφερε μια μέρα ως εδώ σημέρα καίγεται σκούριαζει και σε διώχνει...

Mε το 2013 να καταφτάνει, αποφάσισα να μην ξαναφύγω πότε απ αυτή την πόλη.όπου να ΄ναι τελειωνει και το 5ο εξάμηνο μου εδώ και δεν έχω τίποτα που να με γεμίζει και τίποτα που να με κρατάει εδώ. Το μόνο που έχω είναι γκρίνια και νοσταλγία για τα πάντα που βρίσκονται τοοοοοοοοοόσο μακριά, για  αυτά τα λίγα τα οποία δεν μπορώ να τα υλοποιήσω εδώ. Και είναι που αυτή την πόλη όλοι την λατρεύουν όλοι την ονειρεύονται που μου το κάνει ακόμα πιο παράξενο. Εγώ ανήκω στο Νότο. Εκεί είναι όλα όσα λατρεύω όλα όσα με γεμίζουν όλα όσα ονειρεύομαι. Εκεί είναι,εκεί.!!! Θα μου πεις πως έτσι νόμιζα και για εδώ. Και τα όνειρα περίπου 2 χρόνια τώρα καίγονται, σκουριάζουν και με διώχνουν.
Είναι μωρέ που και εγώ για να αγαπήσω και να εκτιμήσω κάτι πρέπει να περάσει χρόνος! Πολύς χρόνος και πολλές στιγμές.Να μοιραστούμε τα δάκρυα, τα χνώτα και τον αέρα. Να πιούμε και να μεθύσουμε γλυκά αμέτρητες φορές. Να χαϊδέψει ο ένας τον άλλο. Να τον σφίξει να τον δει να φεύγει. Στην αρχή τίποτα δεν είναι σημαντικό στην συνέχεια από την επιφάνεια, από το δέρμα περνάω στην καρδιά και δένομαι, δένομαι, δένομαι!!!! 
Είναι αντίθετη η πορεία των άλλων. Αυτοί τρίβονται και ξενερώνουν. Εγώ ζω μέσα στο δράμα μου και στις ιστορίες μου. Συμπεριφέρομαι πάντα σαν ηρωίδα παλιάς μποέμ ταινίας. Ρίχνω το βλέμμα στο κενό μέσα μου παίζουν μελωδίες πίνω βαριά ποτά και καπνίζω καπνίζω καπνίζω. Γράφω τις σκέψεις μου που δεν έχουν καμία συνοχή. Κάποιες βγαίνουν και ποιητικές. Μιλάω ελάχιστα και βραχνά για τα όνειρα μου για τον ορίζοντα και για την τέχνη που μ αγγίζουν.
2 χρόνια συναισθηματικό κενό. 2 χρόνια να μετανιώνω το επόμενο πρωί  2 χρόνια προσωπικός Μεσαίωνας.
Ήρθες  με σήκωσες για λίγο.1ο πράγμα που δεν μετάνιωσα το επόμενο πρωί. Ήρθες όμως την λάθος στιγμή. Και τώρα εσύ εκεί. και εγώ εδώ. Και εσύ για πάντα εκεί και εγώ για πάντα εδώ. ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ εδώ και είναι άσχημο ψυχή μου να είσαι μακριά από εκεί που ταιριάζεις, από εκεί όπου ολοκληρώνεσαι. Και δεν είναι ο άνθρωπος σου, είναι ΟΙ άνθρωποι σου εκεί.

περιμένεις αυτές τις μέρες να έρθουν. εσύ.

Στέκομαι στην τελευταία σταγόνα συναισθημάτων.

Ίσως γι' αυτό σε σκέφτομαι λίγο.

σε σκέφτομαι, γιατί ήσουν  το τελευταίο πρόσωπο

που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και μου μονοπώλησε την προσοχή μου όλη

και λίγο, γιατί ήσουν λίγος

γιατί οι ανάσες μας ήταν λίγες

γιατί οι στιγμές μας ήταν λίγες, ήταν ρηχές

γιατί δεν κατάφερες να κρατήσεις τον ενθουσιασμό μου.

πιέζομαι.

πιέζομαι.

από τον εαυτό μου.

και όταν σταματάει αυτό,

από τους άλλους. από τις σχέσεις μου μαζί τους.

Κάτι τέτοιες ώρες εύχομαι για μοναξιά, 

είναι όμως μετά που ο εαυτός μου θα με διαλύσει.

Πάμε για μία ακόμα προσπάθεια;

Αναρωτήθηκες ποτέ τι πήγε λάθος;;;; Κάτι πρέπει να πήγε λάθος!!!  Δεν ξύπνησες μία ωραία πρωία και όλα ξεκίνησαν να παίρνουν κατήφορο.  Τι να ήταν; Να ΄τανε που πίνεις πολύ;;; Να ΄τανε που τρως πολύ;; Να ΄τανε που μιλάς πολύ;;; Ή μήπως να ΄τανε που τρώγεσαι;; καταναλώνεσαι  σε σκέψεις κωμικοτραγικές και έχεις ανάγκη να τις συζητάς και να τις ξανασυζητάς και άλλο και άλλο και ξανά και πάλι..Μήπως που ανοίγεσαι αμέσως στον πρώτο τυχαίο και τον κάνεις μέρος της ζωής σου; Μήπως δεν θα έπρεπε να ήσουν τόσο πολύ ο εαυτός σου σε ανθρώπους που μόλις γνώρισες;;  Μήπως θα έπρεπε να μην είσαι καθόλου ο εαυτός σου όχι μόνο σε εκείνους αλλά και στους άλλους αλλά κυρίως σε εσένα. Και τελικά ποιος είναι ο εαυτός σου;;; Αυτός ο ευαίσθητος χαρακτήρας που κάνει έντεχνα όνειρα. Φαντάζεται μαγικά τοπία, μακρινές χώρες, μεγαλειώδη συναισθήματα. Παρατηρεί και χαμογελάει με την παραμικρή ομορφιά γύρω του και πληγώνεται με την παραμικρή ασχήμια και αυτό που ίσως μόνο να ζητάει είναι η αγάπη η υγεία και η αποδοχή. Ή είσαι αυτός ο ματαιόδοξος χαρακτήρας; Αυτός ο τραγικά υπερήφανος και ανασφαλής. Αυτός που ζητάει και επιδιώκει την αναγνώριση, την καταξίωση, τον έλεγχο όλων γύρω του.Ο τρομερά εγωιστής και κομπλεξικός. Αυτή η σνομπ φάτσα και αυτή η γλώσσα που τσακίζει ψυχές και κόκαλα. Πώς γίνεται να το διαχωρίσουμε;; Και αλήθεια πως γίνεται να συνυπάρχουν;;;; Και αφού συνυπάρχουν γιατί δεν μπορείς στη κάθε περίπτωση να χρησιμοποιείς το καταλληλότερο χαρακτηριστικό;;; Ίσως κάποια χαρακτηριστικά να είναι εντονότερα από τα άλλα! Πόσες φόρες δεν είπες θα σταματήσω να είμαι έτσι!! Και πόσες ακόμα το αναίρεσες;; Θέλεις τελικά να πάμε για άλλη μία προσπάθεια;; Κι όλα όσα είναι να έρθουν θα έρθουν με τον σωστό τρόπο τότε που θα είσαι έτοιμος να τα δεχτείς και να τα μεγαλώσεις...

getting away with it all messed up

Δεν μπορώ και εγώ να σχολιάσω κάτι για την επικαιρότητα. Δεν θέλω.! Ούτε να τα διαβάσω θέλω. Ακόμα και σ αυτόν τον χώρο της τόσο ανεξάρτητης και ελεύθερης έκφρασης βλέπω μόνο μιζέρια και τρόμο, ακόμα και όταν κρύβονται πίσω από επαναστατικά μηνύματα.! Πόσο σίγουρο είναι ότι δεν επηρεάστηκες και απλά αναπαράγεις το μήνυμα και το συναίσθημα που σου περάσανε.; Το ίδιο μπορεί να κάνω και εγώ τώρα. Μπορείς φίλε μου να μεταφέρεις χαρά;;;; συμπόνια;;;;; αλληλοβοήθεια;;;; αισθήματα δημιουργίας και ανασύνταξης;;;; κάνε το.. και άσε την οργή και την μιζέρια την απαισιοδοξία στην άκρη.! Υπάρχουν. Το ξέρω ότι υπάρχουν, άσε τα όμως στην άκρη! Γέμισε την ψυχή σου με πολύχρωμα  φωτεινά κεριά. Άναψε τα και χρησιμοποίησε το υγρό τους για να δομήσεις την ζωή σου όπως εσύ θέλεις όπως είναι σωστό να γίνει για την ευτυχία όλων μας. Νιώσε γεμάτος. Νιώσε δυνατός! αυτή είναι η αντίδραση σου που τους καθηλώνει. αυτή τους αφοπλίζει. Το γεγονός ότι ανταπεξέρχεσαι, επιβιώνεις, προχωράς.. αυτή μονάχα!

There's got to be a Beginning

Υποθέτω ότι δεν θα είναι και πολύ δύσκολο. Πιθανότατα θα είναι πάρα πολύ δύσκολο. Υπερβολικά δύσκολο. Ένας πανύψηλος τοίχος χοντρών κεραμιδί τούβλων που δεν γκρεμίζεται με ένα απλό σφυρί. Θέλει κάτι μεγαλύτερο. Εγώ όμως, όλες τις προηγούμενες φορές κρατούσα σφυρί. Το κρατούσα και είχα  αχνά την διάθεση να χτυπήσω τον τοίχο. Δεν μπορούσα να με πείσω να τον χτυπήσω δυναμικά έστω και με το σφυρί. Λαχταρούσα όμως τόσο πολύ αυτό που υπήρχε πίσω από τον τοίχο. Αγαλλίαζα και ξεχείλιζα από ευτυχία όταν το σκεφτόμουν. Ένιωθα γεμάτος και ολοκληρωμένος. Όμως βρισκόμουν πίσω από τον τοίχο, να τον βλέπω, να τον γελάω, να αδιαφορώ για την ύπαρξη του.  Αντί να χτυπώ τον τοίχο, χτυπούσα εμένα με μανία και λύσσα.. Το σφυρί ξέσκιζε την σάρκα μου και στην συνέχεια επέμενε πάνω στα κόκαλα μου. Έχω ήδη τσακίσει ζωτικά μέρη του σώματος μου. Βρίσκομαι στο πάτωμα. Θέλω να σηκωθώ. Θα το κάνω. 

Όμως δεν μπορώ.  Οι ρίζες των φυτών συνήθισαν την παρουσία του κατάκοιτου κορμιού μου. Παρασίτησαν  πάνω του κάνοντας κομμάτι τους. Έχω ριζώσει βαθιά μες το χώμα που βρωμάει κόπρανα και μύκητες. Και ο τοίχος εδώ δίπλα μου να μου θυμίζει την κατάσταση μου. 

Υπάρχει ξέρεις ένα μαχαίρι δίπλα μου, ικανό να κόψει και τον πιο χοντρό κορμό, πόσο μάλλον τις ρίζες.

Υπάρχει αυτό το μαχαίρι δίπλα μου. Αλλά μπορώ να το χρησιμοποιήσω μόνο υπό έναν όρο:

Να αφαιρέσω ένα μικρό και ιδιαίτερα επικίνδυνο μέρος του εγκεφάλου μου.

Καληνύχτα M.

Σήμερα θα σου πω ένα μυστικό που για μήνες τώρα το αγνοούσα.
Θα μιλήσω πάλι για την μικρή μας. Ξέρεις κι αυτή αγνοούσε την ύπαρξη του τους τελευταίους μήνες.
Όμως πριν λίγα λεπτά αναστέναξε μπροστά μου πως είναι ακόμα ερωτευμένη μαζί σου. Δεν πίστευα στα αυτιά μου , ούτε και εκείνη στα δικά της.
Τι έφταιξε;; Τι να έφταιξε άραγε;; 
Πίστεψε πως ακούμπησε την ψυχή σου σήμερα.
Είχε καιρό να δει κάτι τόσο όμορφο σε εσένα.  Είναι τώρα που φτάνει να ολοκληρωθεί ένας χρόνος από την αποχή στις όμορφες στιγμές σας.  Μακάρι να παραμείνεις έτσι, λέει.  
Γι αυτήν, είναι αργά να γυρίσει πίσω σε εκείνη την εποχή. 
Για σένα όμως, αν γυρίσεις σε αυτό που ήσουν τότε και παραμείνεις έτσι, ίσως την επόμενη φορά που θα αναζητάς το βλέμμα της, θα στο δώσει και θα σου χαμογελάσει μέσα απ την καρδιά της, έτσι λέει. Έτσι μου λέει να σου πω.
Την βλέπω πρώτη φορά έτσι. Λέει πως έχει ανάγκη να σε δει να της θυμίζεις κάτι από τότε. Θέλει να σε δει έτσι κι ας φταίει άλλη γκόμενα γι αυτό. Δεν ζηλεύει η μικρή μας πια.
 Για πρώτη φορά στην ζωή της νιώθει πως θα είναι ολοκληρωμένη όταν και εσύ θα είσαι.
Μπορεί για όλα αυτά να έφταιξε μόνο ένα τραγούδι;;;; Η ψυχή σου φταίει λέει.
Κι εσύ, συνεχίζει, είσαι απλά μια αρχή στην αλλαγή.
Μου λέει να σου πω μία ζεστή καληνύχτα.
 
                   Καληνύχτα Μ.