Βγήκε από την μεγάλη επιβλητική ξύλινη πόρτα. Μύρισε τον υγρό αέρα. Πάει τόσος καιρός, μα ο αέρας αυτός τον ζωντάνεψε. Ήταν ο αέρας ή ήταν που βγήκε από αυτή την πόρτα;;; Προχώρησε στο φωτισμένο πορτοκαλί δρόμο. Ήταν μία ευθεία, μια βαθιά ευθεία με σειρές από φυλλοβόλα δέντρα αριστερά και δεξιά του γκρι ραγισμένου δρόμου. Πήρε άλλη μια βαθιά και ιδιαίτερα βαριά αναπνοή. Έπαψε πια να ανησυχεί για τη λιτότητα των χαμένων του λεπτών. Το οποιοδήποτε περιεχόμενο της μέρας θεωρείται και δυνατό και επαρκές. Μεγάλη ικανότητα στο να πείθει το λάθος για σωστό. Ξεγελιέται.. νομίζει ότι είναι δυνατός. Ίσως και να είναι
