Ήσουν κενή, ήσουν στενή, ήσουν υπέροχη.

κι έτσι θα πιέζομαι. θα κλείσω τα μάτια μου και τους αισθητήρες μου.

η κάθε πληροφορία θα περνάει μπροστά μου αδιάφορα.

στο τέλος θα είναι μια σχεδόν γνώριμη φιγούρα

χωρίς να την συνοδεύουν 

μνήμες και συναισθήματα.

Φτάνει πια! δεν μπορώ να διαβάζω άλλο τις λέξεις σου.Όμως το κάνω. Ξανά και ξανά. Τις λέξεις εκείνου του αποτελειωτικού μήνα διαβάζω πάλι.! Δεν άντεξα.! Τις σταμάτησα στην μέση.   Τα έχασα όλα. Γιατί;; Τα είχα όλα και θα μου δίνονταν κι άλλα πολλά. Και τώρα είμαι απλά ένας θεατής σε αυτά που προορίζονταν για μένα. Κάθε φορά που αφήνομαι,  και σας παρατηρώ κάτι με τσιμπάει μέσα μου. Ζήλια να είναι άραγε;;  Χειρότερο από ζήλια είναι. Τα είχα όλα! Είχα τη καλύτερη θέση. Τα έχασα όλα. Μου τα πήραν όλα. Και ακόμα δεν ξέρω για ποιό λόγο έγινε. Δηλαδή ξέρω κάθε λόγο ανθρώπινο. Τους ξέρω όλους τους ανθρώπινους λόγους που συνέβαλλαν σε αυτό. Να είσαι σίγουρος ξέρω τον παραμικρό ανθρώπινο λόγο. Τους ανώτερους λόγους δεν ξέρω. Μήπως δεν υπάρχει ανώτερος λόγος  όπως μου είχες πει ότι δεν υπάρχει ανθρώπινος λόγος;;  ΌΧΙ! Όπως υπήρχε ανθρώπινος λόγος έτσι θα υπάρχει και ανώτερος και μακάρι κάποια στιγμή να τον καταλάβω. Πρέπει μάλλον να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι το ίδιο θα γίνεται. Πρέπει να συμβιβαστώ με τα χαρακτηριστικά μου που τελικά μόνο προτέρημα δεν είναι.
Γι' αυτό διαβάζω εκείνες τις λέξεις. Γιατί έχουν να κάνουν με εμένα. Με εμένα που τότε ήμουν μέρος αυτού του παραλόγου{;}. Μάλλον η ύπαρξη μου δημιουργούσε τον παράλογο.  Φταίω και εγώ που τα έχασα όλα. Φταίω γιατί δεν πάλεψα να τα κρατήσω.  Δεν είχα το κουράγιο να το κάνω. Δεν την είχα την  δύναμη ψυχής. Πάντα στηριζόμουν στους συμμάχους μου για να είμαι δυνατή. Αυτοί ή η ιδέα τους με έκαναν δυνατή.  Σου άφησα πολύ χρόνο να το ξεχάσεις και να το προσπεράσεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να ξεφύγεις αλλά είπαμε δεν είχα δύναμη να προσπαθήσω το αντίθετο. Ένα πράγμα θέλω να ξέρω: δεν νιώθεις την απουσία μου αισθητή;;; Στις αρχές την ένιωθες το ξέρω. Τώρα πια;;;;;
Όπως και να έχει λίγο έμεινε. Τελειώνει. Πάντα πίστευα πως οι εποχές και οι καιροί  αλλάζουν τις καταστάσεις και ότι νιώθεις τώρα να σε πνίγει αύριο δεν θα το υπολογίζεις, αλλά πάντα θα σε στοιχειώνει μέχρι να ολοκληρωθεί.